Εισαγωγή

Το blog που επισκεφτήκατε είναι αποτέλεσμα της ατομικής και ομαδικής εργασίας των μαθητών της Β΄ Λυκείου του ΓΕΛ Γουμένισσας Κιλκίς στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Στοχεύοντας στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας των μαθητών και σε συνδυασμό με το σχετικό κεφάλαιο του μαθήματος της Έκθεσης – Έκφρασης που πραγματεύεται την παρουσίαση βιβλίων και την κριτική, ανέθεσα σε καθένα/καθεμιά από τους μαθητές/μαθήτριες της Β΄ Λυκείου τη μελέτη ενός λογοτεχνικού έργου σε εύλογο χρονικό διάστημα και τη σύνταξη κειμένου κριτικής.

Είχε προηγηθεί δική μου μελέτη ικανού αριθμού λογοτεχνικών έργων (γύρω στα πενήντα), ώστε, με βάση τα ενδιαφέροντα των μαθητών/μαθητριών μου που είχα προηγουμένως εξακριβώσει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μαζί τους, να συστήσω στον καθένα/καθεμιά ένα λογοτεχνικό βιβλίο, που θα προσέλκυε το ενδιαφέρον του. Οφείλω να παραδεχτώ ‒όπως προκύπτει από το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι μαθητές/μαθήτριές μου ανταποκρίθηκαν και παρέδωσαν σε ηλεκτρονική μορφή τις κριτικές των βιβλίων τους‒ ότι ο στόχος αυτός επετεύχθη σε πολύ μεγάλο βαθμό: οι εργασίες που αναρτήθηκαν στο μπλογκ έδωσαν τη δυνατότητα σε κάποιους να μελετήσουν και άλλα βιβλία ‒εκτός από αυτά που τους ανατέθηκαν‒ τα οποία τους υπέδειξαν πια οι ίδιοι οι συμμαθητές τους.

Τα κείμενα των κριτικών των μαθητών που αναρτώνται στο blog διορθώθηκαν αναφορικά με τα εκφραστικά και ορθογραφικά λάθη τους χωρίς, ωστόσο, να υπάρξει οποιαδήποτε παρέμβαση στο περιεχόμενο και την ουσία της κριτικής τους. Αυτό θεωρώ ότι συνιστά κάποιου είδους «βοήθεια» για τους υποψήφιους αναγνώστες αυτών των λογοτεχνικών κειμένων που ανατέθηκαν στους μαθητές, δεδομένου ότι οι κριτικές αποτυπώνουν την καθαρότητα της σκέψης και την αμεροληψία που τους διακρίνει.

        Συνολικά στο blog περιλαμβάνονται οι κριτικές σαράντα δύο λογοτεχνικών κειμένων, που εκδόθηκαν από διάφορους εκδοτικούς οίκους της χώρας τα τελευταία χρόνια. Κάθε εργασία έχει την εξής δομή: παρατίθεται σύντομο βιογραφικό σημείωμα του/της συγγραφέως, ακολουθεί αναφορά στην υπόθεση του βιβλίου και μία σύντομη κριτική του μαθητή/της μαθήτριας. Στο τέλος, υπάρχει μια υποτυπώδης βιβλιογραφία. (Οι βιβλιογραφικές πληροφορίες, των οποίων η προέλευση δεν αναφέρεται, αντλούνται από τη Wikipedia). 

“Τα Χέγια”

“Τα Χέγια”

εκδόσεις Πατάκη, 1996

Ζωρζ Σαρή

(Κριτική του μαθητή Νικολαΐδη Γιώργου)

(Το βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως έχει προηγηθεί σε άλλη ανάρτηση.)

Η πλοκή…

            Η Μάτα τελειώνει το λύκειο στη Λαμία. Ζει με τον πατέρα και τη γεροντοκόρη θεία της και πιστεύει –έτσι της έχουν πει– πως η μητέρα της πέθανε στη γέννα. Κάποια στιγμή ο πατέρας της την παίρνει και πάνε στο Δαδί, το χωριό τους· εκεί η Μάτα γνωρίζει ένα φοιτητή που θα γίνει κάτι παραπάνω από απλός φίλος της. Μετά από λίγο καιρό, ξεσπά μία φασαρία στο σχολείο κι η Μάτα δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα που συκοφαντούν τον πατέρα λέγοντας της ότι είναι χουντικός. Όταν η Μάτα μαθαίνει πως ο πατέρας της σχετιζόταν με το καθεστώς της δικτατορίας και πως ζούσε στην Αθήνα μια ζωή άγνωστη για εκείνη, συγκρούεται μαζί του και ο κόσμος της αναστατώνεται. Ωστόσο, αγνοεί πολλά γεγονότα για την αληθινή ιστορία των γονιών της, τα οποία αποκαλύπτονται σιγά σιγά μέσα από το ημερολόγιο εκείνης της εποχής του πατέρα της. Άραγε θα μάθει την αλήθεια για τη μητέρα της; Έτσι δύο ιστορίες σε διαφορετικό χρόνο και τόπο εκτυλίσσονται παράλληλα, δίνοντας μια ολοκληρωμένη ματιά στο παρελθόν και στο παρόν των πρωταγωνιστών.

Η κριτική μου…

            Πρόκειται για ένα βιβλίο αρκετά ενδιαφέρον. Καταρχάς, ο τίτλος κεντρίζει την προσοχή του αναγνώστη. Τι είναι, άραγε, τα Χέγια; Στην εξέλιξη της ιστορίας, ο αναγνώστης μαθαίνει ότι πρόκειται για μια γιορτή, ένα αποκριάτικο πανηγύρι στην περιοχή της Λαμίας.. Η συγγραφέας με την απλή και κατανοητή γλώσσα, δεν κουράζει τον αναγνώστη. Η πλοκή εξελίσσεται γρήγορα και ξαφνικά, χωρίς να το περιμένεις, συμβαίνει η μεγάλη ανατροπή, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μυστηρίου. Το βιβλίο, επίσης, μας παρουσιάζει την αναστάτωση που προκαλεί στην ζωή της ηρωίδας η αποκάλυψη αυτού του μυστικού και τη σύγκρουση με τον πατέρα της.

            Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, γιατί εκτός του ότι είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, προβληματίζει έμμεσα τον αναγνώστη, δείχνοντάς του ότι πολλά πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Βιβλιογραφία

• Απόσπασμα βιβλίου
• Βιβλιοκριτικές
• Τα Χέγια

Περίληψη βιβλίου

Παρουσίαση βιβλίου

“Η αναζήτηση”

“Η αναζήτηση”

εκδόσεις Κέδρος, 1998

Νίκος Θέμελης

(Κριτική της Γιαπατζή Φανής)

(Το βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέως έχει προηγηθεί σε άλλη ανάρτηση.)

Η πλοκή…

«Η Αναζήτηση» είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του Νίκου Θέμελη. Η υπόθεση εξελίσσεται χρονολογικά στα τέλη 19ου αιώνα κι αρχές του 20ου. Την ιστορία αφηγούνται έξι διαφορετικά άτομα (ο καθένας με τα προσωπικά του βιώματα). Το μόνο κοινό ανάμεσά τους είναι το ότι όλοι τους γνωρίζουν τον Νικόλα, ο οποίος είναι και ο κεντρικός ήρωας. Ο Νικόλας είναι ένας νεαρός ο οποίος μαθαίνει πως ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια του κι έτσι ξεκινά την προσπάθειά του να τον αναζητήσει. Καθένα από τα έξι πρόσωπα αναζητά το πεπρωμένο του καθώς και το δικό του νόημα ζωής . Αρχικά, το βιβλίο παρουσιάζει πώς οι χαρακτήρες προσπαθούν να φτιάξουν την προσωπική τους ζωή και έπειτα το πώς δημιουργούν την ιστορία της γενιάς τους και του τόπου στον οποίο ζουν. Θα έλεγε λοιπόν κανείς ότι ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα στο βιβλίο, όχι μόνο λόγω του Νικόλα, αλλά και τον υπόλοιπων αφηγητών, οι οποίοι αναζητούν τις δικές τους απαντήσεις σ’ έναν κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς!

Η κριτική μου…

Βρήκα το βιβλίο αρκετά ενδιαφέρον! Μου άρεσε ιδιαίτερα η γλώσσα του βιβλίου, η οποία άλλαζε κάθε φορά (ελληνικές και τουρκικές λέξεις) ανάλογα με το πρόσωπο που αφηγούνταν. Βρήκα πολύ έξυπνη την τεχνική της εναλλαγής των αφηγητών, μιας και με αυτό τον τρόπο το διήγημα δεν γινόταν βαρετό. Επίσης, ενθουσιάστηκα από την γλαφυρότητα  των περιγραφών και των εικόνων των περιοχών όπου εξελισσόταν η κάθε ιστορία. Μέσα από την ευφάνταστη πλοκή, την αφηγηματική του δεξιοτεχνία και την ρεαλιστική αφήγηση, ο συγγραφέας θίγει θέματα ανθρώπινα, κοινωνικά, πολιτικά, τοποθετώντας τη δράση σε ένα ιστορικό πλαίσιο μιας εποχής κρίσιμης για την Ελλάδα, στα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής. Παρόλα αυτά, η περιγραφή σε κάποια σημεία του διηγήματος ήταν τόσο λεπτομερής που καταντούσε κουραστική. Μου φάνηκε επίσης κουραστικό το γεγονός της απουσίας των διαλόγων μέσα στο βιβλίο, καταφέρνοντας έτσι να χάνει πολλές φορές την ροή και την παραστατικότητά του.

Γενικότερα, το βιβλίο μου άρεσε, παρά την απουσία της έντονης δράσης! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους λατρεύουν να ταξιδεύουν, αλλά και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν πληροφορίες για τον τρόπο ζωής στα παλαιότερα χρόνια κυρίως στην περίοδο του μικρασιατικού ελληνισμού με επίκεντρο τη Σμύρνη, την Μυτιλήνη, την Πόλη αλλά και τον Πόντο.

Βιβλιογραφία

• Βιβλιοκριτική
• Η αναζήτηση

“Γεύση Πικραμύγδαλου”

“Γεύση Πικραμύγδαλου”

εκδόσεις Πατάκη, 1998

Μάνος Κοντολέων

(Κριτική της μαθήτριας Πετρέντση Βασιλικής)

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…

Ο Μάνος Κοντολέων γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς που κατάγονταν από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ασχολείται με τη λογοτεχνία από τα παιδικά του χρόνια δημοσιεύοντας κείμενά του στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων». Την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα την κάνει το 1969 συμμετέχοντας σε ανθολογία νέων πεζογράφων και μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο. Έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του πεζού λόγου: μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι, θέατρο και δοκίμιο. Έχω κατά καιρούς συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά (Καθημερινή, Αυγή, Βήμα, Βραδινή, Αδέσμευτος, Ελεύθερος Τύπος, Διαβάζω, Αντί, Τραμ, Πόρφυρας, Λέξη, Ρόδι, Γεια Χαρά κ.ά.) δημοσιεύοντας κριτικές, άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα. Έχει μεταφράσει αρκετά βιβλία για παιδιά και νέους.

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Έρευνας και Μελέτης της Παιδικής Λογοτεχνίας «Διαδρομές». Έχει τιμηθεί δύο φορές (1997 και 2009) με Κρατικό Βραβείο, υπήρξε υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και Λίνγκστριγκ. Βιβλία του έχουν κατά καιρούς βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου  και περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες πεζογραφίας και δοκιμίου. Ένα μυθιστόρημά του έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση, ενώ άλλα έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο.

Στο εξωτερικό η παρουσία του είναι γνωστή αφενός με την αναγραφή στον τιμητικό πίνακα Άντερσεν της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Nεότητα (ΙΒΒΥ) του μυθιστορήματός μου «Δομήνικος» και αφετέρου με τη μετάφραση και κυκλοφορία μυθιστορημάτων και διηγημάτων του στη Γαλλία ,στη Γερμανία και στην Ταϋλάνδη.

Ορισμένα από τα έργα του...

·         «Ένα κι ένα κάνουν όσα θες»

·         «Αφήγηση»

·         «Με στοιχεία προσωπικών συνεντεύξεων»

·         «“Τα φώτα!” είπε»,

·         «Αποφάσισα να σκοτώσω τον Ερμόλαο

·         «Ερωτικές ιστορίες μιας παιδικής ηλικίας»

·         «Σχεδόν Έρωτας

·         «Οι δυο τους κι άλλοι δύο»

·         «Το ταξίδι που σκοτώνει»

·         «Γεύση πικραμύγδαλου»

·         «Ροκ Ρεφρέν»

·         «Μια ιστορία του Φιοντόρ»

Η πλοκή…

    Το βιβλίο παρουσιάζει τη  ζωή δύο νέων, της Φαίδρας και του Οδυσσέα. Η Φαίδρα σπουδάζει θεατρολογία και ο Οδυσσέας μαθηματικά και μουσική. Τα δυο παιδιά συναντιούνται τυχαία στο μάθημα της μουσικής και ερωτεύονται. Όμως, δεν θα μπορέσουν να ζήσουν τον έρωτα έτσι όπως περίμεναν, καθώς θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σοβαρή ασθένεια, το AIDS, που θα τους στιγματίσει και θα σταθεί εμπόδιο στην πορεία της ζωής τους…

Η κριτική μου…

Πρόκειται για ένα βιβλίο που προσφέρει δυνατές συγκινήσεις στον αναγνώστη και τον προβληματίζει, αφού πραγματεύεται ένα θέμα πάντα επίκαιρο, το AIDS. Θεωρώ πως ο τίτλος κεντρίζει την περιέργεια του αναγνώστη, γιατί είναι πρωτότυπος∙ το νόημά του βέβαια αποκαλύπτεται στη συνέχεια (η «γεύση πικραμύγδαλου» προέρχεται από την μυρωδιά που είχαν τα μαλλιά της Φαίδρας). Ο συγγραφέας, με απλή και κατανοητή γλώσσα, σκιαγραφεί εύστοχα τους χαρακτήρες των προσώπων της ιστορίας (τους γονείς, τους φίλους των δύο νέων) και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη για την εξέλιξη της πλοκής. Ακόμη, μεγάλη έκπληξη είναι και το τέλος της ιστορίας όπου μαθαίνουμε αν και με ποιον τρόπο θα καταφέρει ο Οδυσσέας να γιατρευτεί. Είναι ένα βιβλίο που θα ξαναδιάβαζα και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους νέους!

Βιβλιογραφία 

• Βιογραφικό σημείωμα
• Βιβλιοκριτική
• Βιβλιοκριτικές

“Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της”

“Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της”

εκδόσεις Μεταίχμιο,  2011

Άλκη Ζέη

(Κριτική του μαθητή Τσερκεζίδη Στάθη)

(Το βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως έχει προηγηθεί σε άλλη ανάρτηση.)

Η πλοκή…

Η Κωνσταντίνα, ένα δεκατριάχρονο κορίτσι ζούσε με τη γιαγιά της και τους γονείς της σε μια ελληνική πόλη. Η γιαγιά της δεν τη αγαπούσε ιδιαίτερα γιατί από τη μέρα που γεννήθηκε ήταν ένα μικρό «λειψανάκι» και ασχημούλα σε αντίθεση με την ξαδέρφη της που ήταν όμορφη αλλά είχε πεθάνει. Οι γονείς της Κωνσταντίνας αποφασίζουν να μετακομίσουν για δουλειά στη Γερμανία την οποία η γιαγιά μισούσε λόγω της κατοχής.

Η καινούρια ζωή καθώς και το καινούργιο σχολείο αρέσουν πολύ στην Κωνσταντίνα. Ο Διευθυντής του σχολείου Σερ Χάινερ της έχει ιδιαίτερη αδυναμία και εκεί, επίσης, γνωρίζει και τη Μπριγκίτε που γίνεται η καλύτερη της φίλη. Δυστυχώς όμως η Κωνσταντίνα αρρωσταίνει και οι γονείς της πρέπει να την στείλουν στην Ελλάδα για να γίνει καλά. Και δεν ήταν μόνο αυτό... Οι γονείς της ανακοίνωσαν στην μικρή ότι χωρίζουν. Απογοητευμένη και στεναχωρημένη αναγκάζεται να μετακομίσει στην Ελλάδα. Η γιαγιά Φαρμούρ όπως την ονόμασε η Κωνσταντίνα φρόντιζε τη μικρή αλλά δε μπορούσε να καταλάβει και να συζητήσει μαζί της αυτά που την απασχολούσαν. Το σχολείο δεν της πολυάρεσε εκτός από κάποιον καθηγητή τον Κύριο Μπένο που τον είχε ταυτίσει με τον Σερ Χάινερ της Γερμανίας.

Κάποια μέρα ξεφεύγει από τη προσοχή της γιαγιάς και πηγαίνει βόλτα στο χωριό. Εκεί γνωρίζει ένα ζευγάρι τουριστών τους οποίους αναλαμβάνει να ξεναγήσει και για πρώτη φορά γνωρίζει και τα θαυματουργά χαπάκια. Στο σχολείο της γνωρίζει τον Λουμίνη, ένα αγόρι από μεγαλύτερη τάξη ο οποίος είναι χρήστης ναρκωτικών. Σιγά σιγά η Κωνσταντίνα, θέλοντας να εξασφαλίσει τη δόση της, κλέβει τα πολύτιμα γραμματόσημα της γιαγιάς και κάνει όνειρα να γυρίσει πίσω στη Γερμανία με τον Λουμίνη. Του δίνει τη συλλογή για να την πουλήσει και να βγάλει εισιτήρια, αλλά αυτός εξαφανίζεται. Απελπισμένη η μικρή πηγαίνει στη Λαίδη Ντι, την έμπορο ναρκωτικών, η οποία για να την ηρεμήσει της κάνει μια ένεση. Ο Λουμίνης βρίσκει την Κωνσταντίνα σε κωματώδη κατάσταση και την αφήνει στη πόρτα της γιαγιάς της. Η γιαγιά καταλαβαίνει τι συμβαίνει και αρχίζει τη διάσωση της εγγονής. Ο Κύριος Μπένος και η γυναίκα του επισκέπτονται την Κων/να. Η γυναίκα του ήταν σε παρόμοια κατάσταση αλλά τώρα είναι μια χαρά. Η Λάιδη Ντί εμφανίζεται στο σπίτι της Κων/νας και την ενημερώνει πως ο Λουμίνης είχε πεθάνει από τα ναρκωτικά και της έδωσε το φυλαχτό του.  Η Κωνσταντίνα αισθάνθηκε να την τυλίγουν οι αράχνες όπως ακριβώς τη μέρα που γεννήθηκε. Έκλαψε για το χαμό του φίλου της και αποφάσισε να μη ξαναγυρίσει στον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών.

Η κριτική μου…

Το βιβλίο «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της» είναι ένα ρεαλιστικό, συγκινητικό, ανθρώπινο. Απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες, ιδιαίτερα στο εφηβικό κοινό, αφού περνάει επίκαιρα μηνύματα.  Οι έφηβοι μπορούν να ταυτιστούν με τη Κωνσταντίνα, γιατί τα προβλήματα της πρωταγωνίστριας μπορεί να είναι προβλήματα οποιουδήποτε έφηβου. Η Κωνσταντίνα αισθάνεται απογοητευμένη και μόνη, επειδή κατά τη γνώμη της οι γονείς της την έστειλαν στη γιαγιά της για να ξαναφτιάξουν μια καινούρια οικογένεια. Σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία νιώθει απόρριψη από τα δυο πιο αγαπημένα της πρόσωπα. Η γιαγιά από την άλλη πλευρά δεν προσπαθεί να  πλησιάσει και να καταλάβει την εγγονή της χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι δεν την αγαπάει. Σε ένα καινούριο περιβάλλον χωρίς την αποδοχή των συνομηλίκων και της γιαγιάς μακριά από τους γονείς της αναζητά τη λύση στα ναρκωτικά. «Τα χαπάκια» δημιουργούσαν μια άλλη Κωνσταντίνα δυνατή όμορφη που δεν την ενδιαφέρει τίποτα. Αυτό όμως ήταν κάτι παροδικό και η Κωνσταντίνα ευτυχώς γρήγορα καταλαβαίνει ότι η λύση αυτή οδηγεί στο θάνατο.

Η συγγραφέας του βιβλίου γνωρίζοντας τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των εφήβων θέλει να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό θίγοντας με πολύ ωραίο και διακριτικό τρόπο το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών που αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη ανησυχία όλων. Το σημαντικότερο είναι ότι το τέλος είναι αισιόδοξο προσφέροντας αγαλλίαση στη ψυχή του αναγνώστη.

Βιβλιογραφία

• Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της
• Βιβλιοκριτική 

“Κόκκινος Δράκος”

“Κόκκινος Δράκος”

εκδόσεις Bell, 1981

Thomas Harris

(Κριτική του μαθητή Χότζα Μιγκέλ)

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…

Ο Τόμας Χάρις γεννήθηκε το 1940(11/04/1940) στο Τζάκσον του Τενεσί, τώρα ζει στο Ριτς στο Λόνγκ Άιλαντ. Ήταν εσωστρεφής και σχολαστικός στο δημοτικό σχολείο και στη συνέχεια άνθισε στο γυμνάσιο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Baylor στο Waco, Τέξας, όπου ειδικεύτηκε στην αγγλική γλώσσα και αποφοίτησε το 1964. Είναι συγγραφέας και σεναριογράφος,  πιο γνωστός για μια σειρά από μυθιστορήματα αγωνίας για τον αγαπημένο του χαρακτήρα τον Χάνιμπαλ Λέκτερ. Όλα τα έργα του έχουν γίνει σε ταινίες, η πιο αξιοσημείωτη είναι η πολυβραβευμένη με Όσκαρ <<Η Σιωπή των Αμνών>>.

Τα  διασημότερα βιβλία του είναι:

• Μαύρη Κυριακή (1975)
• Ο Κόκκινος Δράκος (1981)
• Η Σιωπή των Αμνών (1988)
• Χάνιμπαλ (1999)
• Χάνιμπαλ η Επιστροφή (2006)

Η πλοκή…

Ο Κόκκινος Δράκος είναι ένα βιβλίο που διαδραματίζεται το 1980: ένας ψυχοπαθής δολοφόνος με ένα τατουάζ ενός κόκκινου Δράκου κάθε πανσέληνο επιτίθεται σε ανυποψίαστες οικογένειες. Μετά από δύο επιθέσεις στο Μπρίκινγκχαμ και στην Ατλάντα, το FBI ζητάει βοήθεια από έναν παλιό της πράκτορα, τον Γουίλ που είχε καταφέρει να πιάσει τον Δόκτορ Λέκτερ Χάνιμπαλ τρία χρόνια νωρίτερα, αλλά αποσύρθηκε μετά από αυτό, γιατί ο Λέκτερ παραλίγο να τον σκοτώσει. Αφού ο Γουίλ ξεκινάει την αναζήτηση, καταλαβαίνει πως για να νικήσει τον Κόκκινο Δράκο, χρειάζεται την βοήθεια του Λέκτερ και έτσι, τον επισκέπτεται στην φυλακή. Όμως, ο Λέκτερ έχει ένα σατανικό σχέδιο στο μυαλό του: προσπαθεί να σκοτώσει τον Γουίλ και την οικογένεια του με κάθε τρόπο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο Γουίλ πρέπει  να ανακαλύψει τον Κόκκινο Δράκο πριν έρθει ξανά η πανσέληνος και επιτεθεί.

Η κριτική μου…

Το βιβλίο αυτό κατά την γνώμη μού είναι το καλύτερο με διαφορά για αυτούς που αγαπάνε τα μυστήρια. Ο συγγραφέας «παίζει» με την ψυχολογία του αναγνώστη: αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες πληροφορίες, σχηματίζεται στο μυαλό του αναγνώστη μια εικόνα, η οποία στην εξέλιξη της ιστορίας θα ανατραπεί. Κάτι που με εντυπωσίασε στο το βιβλίο ήταν η γρήγορη εναλλαγή των σκηνών και οι γλαφυρές περιγραφές: σα να παρακολουθείς ιδίοις όμμασι τη σκηνή. Ένα άλλο σημείο στο βιβλίο που μου τράβηξε την προσοχή ήταν ο τρόπος σκέψης του ήρωα της ιστορίας, Γουίλ: χρησιμοποιώντας την φαντασία του και με βάση τα λιγοστά στοιχεία που είχε, προσπαθούσε να διαλευκάνει το έγκλημα.  

Ο “ Κόκκινος Δράκος” είναι ένα εκπληκτικό θρίλερ όπου εκτινάσσει την αγωνία και την αδρεναλίνη του αναγνώστη στα ύψη μέσα από μια ασταμάτητη ροή των γεγονότων που συμβαίνουν στους πρωταγωνιστές του. Μέσα από την ιστορία του δημιουργείται ένα θαυμάσιο ψυχολογικό πορτραίτο μιας διαταραγμένης προσωπικότητας και βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί ότι ίσως τα παιδικά τραύματα, ορισμένες φορές, λειτουργούν καταλυτικά ως προς την διαμόρφωση του χαρακτήρα ορισμένων ατόμων.

Θα πρότεινα αυτό το βιβλίο αποκλειστικά σε λάτρεις των βιβλίων μυστηρίου και ψυχολογικού θρίλερ: εκτός του ότι είναι ένα εντυπωσιακό βιβλίο, διαβάζοντάς το μαθαίνεις την ιστορία ενός «διάσημου» κινηματογραφικού - μυθιστορηματικού ήρωα, του Χάνιμπαλ Λέκτερ, που  στα επόμενα τρία βιβλία του συγγραφέα η πλοκή τους περιστρέφεται γύρω από την ζωή και τα αποτρόπαια έργα του.

Βιβλιογραφία

• Βιβλιοκριτική
• Ο Κόκκινος Δράκος

Το trailer της ταινίας 

“Η εξομολόγηση”

“Η εξομολόγηση”

εκδόσεις Άγκυρα, 2008

Αντώνης Δελώνης

(Κριτική του μαθητή Χρησταντωνίου Λάζαρου)

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…

            Ο Αντώνης Δελώνης γεννήθηκε στην Αθήνα, υπηρέτησε στη Δημόσια Εκπαίδευση και από το 1979 ως σήμερα γράφει μυθιστορήματα και θεατρικά έργα για παιδιά και νέους. Έργα του και κείμενα έχουν περιληφθεί σε πολλές Ανθολογίες και έχουν μεταφρασθεί στα γαλλικά, αγγλικά, ρωσικά. Είναι συγγραφέας -κυρίως- για εφήβους και νέους. Στα έργα του καθρεφτίζονται οι ανησυχίες, τα όνειρα, οι ελπίδες των νέων παιδιών του γυμνασίου και λυκείου. Με ζωντανή γλώσσα, χιούμορ, με γνώση της ψυχολογίας τους και των λογής προβλημάτων που αντιμετωπίζουν (στο σχολείο, στο σπίτι, στην κοινωνία) "χτίζει" μυθιστορήματα που έχουν συναρπαστικό ενδιαφέρον, ευαισθησία, αισιοδοξία για το μέλλον και πίστη στον έρωτα και τη φιλία. Έχει λάβει αρκετά πρώτα βραβεία για μυθιστόρημα, ποίηση και θέατρο. Το 2008 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο για το παιδικό μυθιστόρημα "Αγαπώ μια γάτα! Εντάξει;".  Το βιβλίο «Η εξομολόγηση» κατέκτησε το πρώτο βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος. 

Η πλοκή…

 Ο Παύλος, ένα αθώο και έξυπνο παιδί, αποφασίζει μια μέρα με τους φίλους του να πάει σε ένα πάρτι. Εκεί γνωρίζει την Λέλα την οποία ερωτεύεται. Η Λέλα, όμως, τον μπλέκει στον κύκλο των ναρκωτικών, τόσο ξαφνικά που  αυτός δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Αφού έβγαιναν για πολύ καιρό σε ακριβά μαγαζιά, ξαφνικά χωρίζουν, όταν η αστυνομία συλλαμβάνει τη Λέλα. Απελπισμένος ο Παύλος αφού δεν μπορεί να βγάλει πια «εύκολα» χρήματα από την πώληση ναρκωτικών, ώστε να αγοράσει τη "δόση" του, καταφεύγει στην Καίτη, μια φίλη του, και τον φιλόλογο του ζητώντας απεγνώσμενα χρήματα. Ο Παύλος, βλέποντας τη ζωή του σιγά σιγά να καταστρέφεται, αποφασίζει να ξεμπλέξει από τα ναρκωτικά ζητά τη βοήθεια ενός φωτισμένου παπά, του φιλολόγου του και της Καίτης.

Η κριτική μου…

Πρόκειται για ένα βιβλίο πολύ ενδιαφέρον, αφού πραγματεύεται ένα επίκαιρο θέμα, τη σύγχρονη μάστιγα των ναρκωτικών. Μέσα από τη δυνατή αφήγηση, παρακολουθούμε όλη την ιστορία – πορεία των παιδιών που εθίζονται στα ναρκωτικά και δυστυχώς, δεν μπορούν να βρουν όλα το δρόμο της επιστροφής. Η πλοκή ήταν ανατρεπτική, αφού δεν περιμένεις ένα έξυπνο παιδί να αποδειχθεί τελικά τόσο αφελές. Το τέλος με δικαίωσε, καθώς ο ήρωας τελικά κατάφερε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά μετά από μεγάλες προσπάθειες. Από τους άλλους χαρακτήρες με εντυπωσίασαν ο παπάς , ο φιλόλογος και η Καίτη που συμπαραστάθηκαν στον Παύλο και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξεμπλέξει ο Παύλος από τα ναρκωτικά.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους να διαβάσουν το βιβλίο, επειδή είναι ένα ευχάριστο μυθιστόρημα και κυρίως το προτείνω στους εφήβους και στους νέους, γιατί όχι μόνο προβληματίζει, αλλά και «διδάσκει» με τα μηνύματα που μεταδίδει: τα ναρκωτικά οδηγούν στο πλήρες αδιέξοδο.

Βιβλιογραφία 

• Βιβλιοκριτική 

“Κάτω απ’ την καρδιά της”

“Κάτω απ’ την καρδιά της”

εκδόσεις Πατάκη, 1996

Βούλα Μάστορη

(Κριτική της μαθήτριας Χατζηστογιάννη Σοφίας)

Λίγα λόγια για την συγγραφέα…

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1945. Κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Το πατρικό της όνομα είναι Παρασκευή Μιχαηλίδου. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Άμφισσα και από τα δώδεκά της ζει στην Αθήνα. Με την Παιδική Λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται το 1974. Από το 1993 προωθεί το "Παιχνιδομάθημα" της Δημιουργικής Γραφής στο Δημοτικό, πρόγραμμα δικής της επινόησης με στόχο τη μύηση των παιδιών στην Παιδική Λογοτεχνία και την ανάπτυξη του προφορικού και γραπτού λόγου. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έργα της έχουν βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, τηνΕ.Ο.Υ.Λ.Α.Α., τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και το Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2006 ήταν υποψήφια για το βραβείο Andersen.

Η πλοκή…

Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται την περίοδο της χούντας. Η Άννα παντρεύεται σε μικρή ηλικία - πριν καλά καλά προλάβει να ζήσει την ζωή της- τον Πάνο έναν άντρα πολύ μεγαλύτερό της, ο οποίος ήταν ήδη χωρισμένος και είχε ένα παιδί, τον Γρηγόρη. Η Άννα μένει για  πρώτη φορά έγκυος και αποκτά τον Νικόλα. Όμως μπορεί να ήταν μητέρα αλλά ήταν πολύ καλομαθημένη. Κάθε Κυριακή πήγαινε για καφέ με την φίλη για να κουτσομπολέψουν και  να χαζέψουν τις βιτρίνες. Πριν προλάβει όμως να ξανά μείνει έγκυος, την προλαβαίνει η χούντα. Η Άννα είχε πολλές απορίες για την πολιτική  κατάσταση και συνέχεια ρωτούσε τον Πάνο, μα αυτός ποτέ δεν την απαντούσε. Η Άννα αποδείχθηκε ότι ήταν μια δυναμική και δυνατή γυναίκα, αν και γνώριζε ότι με τη συμπεριφορά της  μπορεί να έχανε τον άντρα της αλλά και τον εαυτό της.

Λίγα λόγια για τους ήρωες…

Πάνος:  Είναι ο πατέρας της οικογενείας ο οποίος από τον προηγούμενο του γάμο είχε ένα αγοράκι τον Γρηγόρη.

Άννα: Σε πολύ μικρή ηλικία ένιωσε έτοιμη να παντρευτεί  και να κάνει οικογένεια.

Γρηγόρης : Είναι παιδί του Πάνου από τον προηγούμενο γάμο. Η βιολογική του μητέρα δεν του δίνει τη σημασία και την προσοχή που θα έπρεπε. Ο Γρηγόρης βλέποντας την αδιαφορία που δείχνει η βιολογική του μητέρα καταλήγει στην τρυφερή αγκαλιά  της μητριάς του.

Νικόλας: Είναι ο μικρός της οικογένειας, είναι πολύ ζηλιάρης και εσωστρεφής. Συνέχεια ζωγραφίζει έναν φαντάρο με ένα πουλί να καίγονται. Θέλει να μεγαλώσει πολύ γρήγορα και  να παντρευτεί την μητέρα του και προσπαθεί συνέχεια να της δείχνει ότι κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο άντρας.

Σφραγιδοφύλακας: Αδερφή του Πάνου, είναι βασικό μέλος όλης  της οικογένειας και φυσικά η μοναχοκόρη. Επίσης, είναι αυτή που φυλάει σαν ενθύμιο τα πράγματα της γιαγιάς Μαρίας η οποία έχει φύγει από την ζωή.

Κ. Βάγια: Είναι προσωπική βοηθός της οικογένειας κάνει όλες της δουλειές του σπιτιού. Έχει μια κόρη, την Στέλλα.

Η κριτική μου…

Το βιβλίο «Κάτω από την καρδιά της» είναι ευχάριστο και ενδιαφέρον. Το θέμα του βιβλίου, η διήγηση των γεγονότων μέσα από τα μάτια ενός εμβρύου που αρνείται να γεννηθεί «όσο είναι η χούντα έξω», είναι πολύ πρωτότυπο. Με συγκίνησε το ότι σε κάθε δύσκολη και στενάχωρη στιγμή της ζωής της μητέρας του η θέση του ήταν κάτω από την καρδία της, μια θέση που δείχνει την αγάπη και την ζεστασιά που όλοι έχουμε ανάγκη. Η εξιστόρηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι τόσο ζωντανή που είναι σαν να βρίσκεται ο αναγνώστης στην καρδιά όλων των γεγονότων. Δεν κουράζει καθόλου, αντίθετα η απλή και κατανοητή γλώσσα τον καθιστούν ευκολοδιάβαστο. Θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό απευθύνεται κυρίως σε έφηβες.

Βιβλιογραφία 

• Βοηθητικό υλικό
• Βιβλιοκριτική