“Το αυγό της έχιδνας”

“Το αυγό της έχιδνας”

εκδόσεις Πατάκη, 1990

Λίτσα Ψαραύτη

(Κριτική του μαθητή Καρατζά Θανάση)

(Το βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως έχει προηγηθεί σε άλλη ανάρτηση.)

Η πλοκή…

Ο Στέφανος, ένα νέο παιδί 18 χρονών κολλητού του, στην προθυμία του να τον βοηθήσει να γίνει καλά, μαθαίνει πως πάσχει από AIDS. Από εκείνη την μέρα και μετά όλη η ζωή του αλλάζει δραματικά και νιώθει πως δεν κανένας δεν μπορεί να τον στηρίξει, ούτε καν η σχέση του, Όλγα. Έπειτα από καιρό, μετά από ατελείωτες ώρες σκέψης, φόβου για τον θάνατο και απορίας γιατί να του συμβούν όλα αυτά, παίρνει την μεγάλη απόφαση να φύγει στο εξωτερικό μαζί με την αγαπημένη του  Όλγα καταλαβαίνοντας πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και πως πρέπει να ζήσει όσο καλύτερα τον χρόνο που του απομένει. Όλη αυτή η εμπειρία του Στέφανου εξιστορείται μέσω ενός γράμματος στον αδερφό του Στέφανου, Αργύρη, συνιστώντας του να μην κάνει ποτέ το ίδιο λάθος που έκανε αυτός.

Η κριτική μου…

Πρόκειται για ένα βιβλίο αρκετά ενδιαφέρον. Καταρχάς, είναι  σύντομο, δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη. Πραγματεύεται ένα επίκαιρο θέμα: το οδοιπορικό ενός νέου ανθρώπου που, λόγω έλλειψης πληροφόρησης και άγνοιας κινδύνου, είναι φορέας του AIDS. Η αφήγηση συγκλονίζει, καθώς η συγγραφέας με τη λογοτεχνική της πένα αποτυπώνει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τη ζωή αυτού του νέου μετά από την αναγγελία της δυσάρεστης είδησης. Το τέλος του βιβλίου είναι ανατρεπτικό, καθώς δείχνει ότι η δύναμη της αγάπης, η συντροφικότητα, η ελπίδα και η αισιοδοξία ισορροπούν τη ζωή.

Συνιστώ το βιβλίο σε όλους ανεπιφύλακτα, κυρίως βέβαια στους εφήβους, γιατί προβληματίζει και ευαισθητοποιεί τον αναγνώστη πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα, δίχως ίχνος διδακτισμού και προκατάληψης.

Βιβλιογραφία 

• Βιβλιοκριτική