“Στη σκιά της πεταλούδας”
(μυθιστόρημα για έναν αιώνα)
εκδόσεις Πατάκη, 2005
Ισίδωρος Ζουργός
(Κριτική της μαθήτριας Πέτκου Έλλης)
Λίγα λόγια για
το συγγραφέα και το έργο του…
Γεννημένος το 1964 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει με την οικογένειά
του και εργάζεται ως δάσκαλος, ο Ισίδωρος Ζουργός είναι ένας από τους
σημαντικότερους συγγραφείς της γενιάς του. Λογοτεχνικά και τεχνοκρατικά του
κείμενα έχουν δημοσιευθεί στο παρελθόν σε διάφορα περιοδικά. Ακόμη, έχει
συμμετάσχει σε τρείς συλλογικές εκδόσεις. Το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο
αναγνωστών εθνικού κέντρου βιβλίου για το τελευταίο του μυθιστόρημα, τα
Ανεμώλια. Έργα του είναι: ''Φράουστ'' (Λιβάνης, 1995/Πατάκης, 2010), ''Η
αηδονόπιτα'' (Πατάκης, 2008), ''Ανεμώλια'' (Πατάκης, 2011- βραβείο αναγνωστών
ΕΚΕΒΙ) κ.α.
Η πλοκή…
Τρεις μέρες...Τρεις ολόκληρες μέρες
εγκλωβισμένοι μέσα σ' ένα ασανσέρ, στην καρδιά του καύσωνα, ένας άντρας και μία
γυναίκα... Αυτή η μοιραία συνάντηση αποτελεί το έναυσμα για τη ξεδίπλωση
πολλαπλών ιστοριών των οικογενειών αυτών των δύο ανθρώπων που διαδραματίζονται
σε ποικίλες χρονικές περιόδους, κάτω από τη σκιά της πεταλούδας...Πρώτος Παγκόσμιος,
καταστροφή της Σμύρνης, ανταλλαγή πληθυσμών, Δεύτερος Παγκόσμιος, εμφύλιος,
Δικτατορία... και πάντα έχοντας ως φόντο το βορειοελλαδικό χώρο. Τι γίνεται
όμως μ' αυτόν τον άντρα κι εκείνη τη γυναίκα;
Ένας έρωτας με έντονο πάθος ολοκληρώνεται μέσα στους τέσσερις υποτυπώδεις
τοίχους εκείνου του ασανσέρ. Με την πάροδο αυτών των τριών ημερών, πληθώρα
προβλημάτων έρχονται στο προσκήνιο για να ταράξουν τις ζωές πολλών ανθρώπων...
Η κριτική μου…
Το
βιβλίο ''Στη σκιά της πεταλούδας'' θεωρώ ότι αποδίδεται εξαιρετικά από τον συγγραφέα.
Το μυστήριο που πλανιέται μεταξύ αυτών των δύο ανθρώπων που παραμένουν
εγκλωβισμένοι μέσα στο ασανσέρ, η αμηχανία, τα συναισθήματα κι η γνωριμία τους
διεγείρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Παράλληλα, οι συνεχείς εγκιβωτισμοί
διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι και το τέλος του βιβλίου.
Ιδιαίτερα όμως την προσοχή μου προσέλκυσε η δήλωση του ίδιου του συγγραφέα πως
θεωρεί το βιβλίο του μια ελεγεία των ''αποτυχημένων''. Δεν αποδέχομαι αυτόν τον
χαρακτηρισμό, αφού οι ήρωες δε μου φαίνονται αποτυχημένοι. Χρειάστηκε να διαβάσω
και δεύτερη φορά το βιβλίο, για να κατανοήσω ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν
αποτυχημένοι μπροστά στη μοίρα και το θάνατο... και αυτό με έκανε να θεωρώ το
βιβλίο αυτό ακόμη καλύτερο. Τέλος, η πληθώρα των εκφραστικών μέσων καθιστά το
λόγο του πρωτότυπο και γοητεύουν τον αναγνώστη με την παρουσία τους ''...ήταν
έρμαιο της σαγήνης του πεπρωμένου του...'',
''...Ύστερα ένιωσε το σκοτάδι να θεριεύει θρεμμένο απ' τη σιωπή...''.
Όπως
προανέφερα, το βιβλίο φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών μου σχεδόν στο έπακρο. Αν
έπρεπε να αναφέρω κάποιο τρωτό του σημείο ίσως να είναι η αίσθηση ότι ο συγγραφέας
είχε να εντάξει πλούσιο υλικό και επεδίωξε να το συμπεριλάβει όλο. Ωστόσο, αυτό
με κούρασε λιγάκι και νομίζω πως εξαιτίας αυτού η μετάβαση στο τέλος έγινε
απότομη.
Προσωπικά, συστήνω ανεπιφύλακτα σε
όλους το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, πρωτότυπο
ως προς τη δομή του, που προβληματίζει τον αναγνώστη κάνοντάς τον να
συνειδητοποιήσει ότι ο άνθρωπος πάντα θα ζει στη σκιά της πεταλούδας, ανάλαφρα,
φοβισμένα, δύσκολα θα ξεφύγει από την αποτυχία και το εφήμερο, όσους κόπους κι
αν έκανε, όσες σκέψεις κι αν μηχανεύτηκε.
Βιβλιογραφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου