“Αλλόκοτες ιστορίες”

“Αλλόκοτες ιστορίες”

εκδόσεις Γράμματα, 1979

ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ

(Κριτική του μαθητή Ζέγλη Αλέξανδρου)

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε (1809-1849) έζησε σαράντα χρόνια γεμάτα απώλειες. Παιδί ηθοποιών, που το 1809 έπαιζαν στο έργο ‘Βασιλιά Ληρ’ και τον Βάφτισαν Έντγκαρ από ένα πρόσωπο του έργου, βρέθηκε πολύ σύντομα στο δρόμο: το 1810 ο πατέρας του έφυγε, και ένα χρόνο αργότερα η μητέρα του πέθανε από φυματίωση. Η ανάδοχη οικογένεια που τον μεγάλωσε στη Βιρτζίνια, οι Άλαν, του έδωσαν το όνομά τους αλλά δεν τον υιοθέτησαν ποτέ. Ο Τζων Άλαν, ένας δαιμόνιος σκωτσέζος που εμπορευόταν τα πάντα, από καπνό και υφάσματα, μέχρι ταφόπετρες και δούλους, μεγάλωσε το ξένο παιδί σχιζοφρενικά: πότε κακομαθαίνοντας το και πότε τιμωρώντας το αυστηρά. Το ποτό και η χαρτοπαιξία ολοκλήρωσαν την αποξένωση του Πόε από τους Άλαν, όσο αυτός μεγάλωνε. Κατάφερε να σπουδάσει μόνο ένα εξάμηνο στο πανεπιστήμιο, και αργότερα τα παράτησε. Πίστεψε πως η λύση θα ήταν να καταταγεί στο στρατό, αλλά απέτυχε κι εκεί.

Η ζωή του σημαδεύτηκε όμως και από τις απώλειες των γυναικών που αγάπησε. Άλλες του τις πήρε ο θάνατος, όπως την ανήλικη ξαδέλφη του Βιρτζίνια Κλεμ, που την παντρεύτηκε κρυφά, και άλλες του τις πήραν άλλοι άντρες. Στις 3 Οκτωβρίου 1849 o Πόε βρέθηκε να παραληρεί ακατάληπτα στους δρόμους της Βαλτιμόρης. Ένας περαστικός τον μάζεψε και τον πήγε στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα. Οι σύγχρονοι του απέδωσαν το θάνατό του σε μια σειρά από τρομαχτικές αιτίες: τρομώδες παραλήρημα, εγκεφαλική φλεγμονή, μηνιγγίτιδα, λύσσα, σύφιλη, επιληψία, χολέρα.

Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΝΤΓΚΑΡ

ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

Ποιήματα

(1827) Tamerlane (Ταμερλάνος)

(1829) Al Aaraaf  (Αλ Ααραάφ)

(1845) The Raven (Το Κοράκι)

(1847) Ulalume (Ουλαλούμ)

(1848) Eureka  (Εύρηκα) - πεζό ποίημα

(1849) Annabel Lee

(1831) Lenore (Λενόρ)

Διηγήματα, πεζά

(1833) MS. Found in a Bottle (Χειρόγραφο σ' ένα μπουκάλι)

(1838) Ligeia (Λιγεία)

(1839) The Fall of the House of Usher (Η Πτώση του Οίκου των Ώσερ)

(1839) William Wilson

(1839) The Conversation of Eiros and Charmion (Ο Διάλογος Ανάμεσα στον Ήρω και την Ερμιόνη)

(1842) The Masque of the Red Death (Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου)

(1842) The Pit and the Pendulum (Το Πηγάδι και το Εκκρεμές)

(1843) The Gold Bug (Ο Χρυσός Σκαραβαίος)

(1843) The Black Cat (Ο Μαύρος Γάτος)

(1845) Some Words with a Mummy (Μερικές κουβέντες με μια μούμια ή Κουβεντιάζοντας με μια μούμια)

(1845) The System of Doctor Tarr and Professor Fether (Το Σύστημα του Δόκτωρα Πίσσα και του Καθηγητή Φτερά)

(1846) The Cask of Amontillado (Το Βαρέλι του Αμοντιλάδο)

(1838) The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket (Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ)

(1841) The Murders in the Rue Morgue (Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομίου)

(1844) The Purloined Letter (Το Κλεμμένο Γράμμα)

(1844) The Premature Burial (Η πρόωρη ταφή)

(1850) A Descent into the Maelstrom (Η ρουφήχτρα του Μαελστρόμ ή Στη Δίνη του Μάελστρομ)

Πραγματείες, δοκίμια

(1846) The Philosophy of Composition (Η Φιλοσοφία της Σύνθεσης)

(1848) Eureka (Εύρηκα)

Θεατρικά

(1835) Politian

1^η  ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΩΣΕΡ

Το βιβλίο του Άλαν Πόε, ξεκινάει με μια απίστευτη και φανταστική ιστορία, στην οποία ελάχιστες φορές θα βαρεθείς. Εγώ, καθώς το διάβαζα, βαρέθηκα μόνο στην αρχή της ιστορίας, στην οποία ο συγγραφέας περιγράφει πολύ αναλυτικά και με λεπτομέρειες την αυλή του οίκου του Ώσερ. Στη συνέχεια, όμως, ενώ ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας, η πλοκή γίνεται ενδιαφέρουσα. . Είναι μια ιστορία με αποκαλύψεις και μυστικά, τα οποία ο Πόε φανερώνει στους αναγνώστες του την πιο κατάλληλη στιγμή. Το τέλος ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι της ιστορίας, γιατί η ιστορία είχε μια μεγάλη ανατροπή. Παρά το γεγονός ότι το τέλος δεν ήταν αίσιο, μου άρεσε.

2^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΤΟΥ ΑΜΟΝΤΙΛΑΔΟ

Αυτή η ιστορία βασίζεται στην εκδίκηση του ήρωα της ιστορίας προς έναν φίλο του, που τον έβριζε και τον προσέβαλε συνεχώς. Σε αυτήν την ιστορία, ο Πόε χρησιμοποιεί την τεχνική του διαλόγου για την παρουσίαση των γεγονότων. Με αυτόν τον τρόπο, ο αναγνώστης πλάθει στην φαντασία του την εικόνα της συνομιλίας των δύο φίλων και παθιάζεται με την ιστορία. Παρόλα αυτά, κατά την γνώμη μου, η ιστορία με την κατάληξη που είχε μου φάνηκε υπερβολική. Αυτό ήταν το μόνο μειονέκτημα για εμένα.

3^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΣΙΩΠΗ – ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ

Η 3^η ιστορία του Πόε είναι μικρή και φανταστική. Σε αυτήν λανθάνουν κάποιες αλληγορικές έννοιες. Βέβαια, αυτή η ιστορία δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα.

4^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΠΙΣΣΑ ΚΑΙ

 ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΦΤΕΡΑ

Αυτή η ιστορία σχετίζεται με την περιπέτεια του Πόε σε ένα ιδιωτικό ψυχιατρείο. Μπορώ να πω πως αυτή η ιστορία μου θυμίζει την 1^η αυτού του βιβλίου (Ο οίκος του Ώσερ) γιατί στο τέλος της ιστορίας υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή από την οποία ο αναγνώστης συνειδητοποιεί το νόημα της πλοκής. Eπίσης, σε όλη την διάρκεια της ιστορίας παρακολουθούμε ουσιαστικούς διαλόγους ανάμεσα στο υποτιθέμενο προσωπικό της ψυχιατρικής κλινικής και στον Πόε, πράγμα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ιστορία , γιατί ήταν ανατρεπτική.

5^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ!

Μια ιστορία στην οποία ο Πόε παίρνει τον ρόλο του ντετέκτιβ. Σε αυτήν περισσότερο με άρεσε ο τρόπος που ο Πόε χειρίστηκε την υπόθεση. Ενώ η ιστορία εξελίσσεται, δημιουργούνται στους αναγνώστες περισσότερες υποψίες για το ποιος είναι ο πραγματικός δολοφόνος. Και αυτό είναι πολύ καλό! Στο τέλος της ιστορίας ενθουσιάστηκα με την εξυπνάδα του Πόε, που κατάφερε να αποδείξει ποιος είναι ο πραγματικός δολοφόνος.

6^η ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ

Στην 6^η ιστορία, που είναι ίσως η πιο αλλόκοτη και η πιο φρικτή από όλες τις άλλες, ο Πόε παρουσιάζεται ως ένας ψυχασθενής αλκοολικός. Κατά την γνώμη μου, η περιγραφή της ιστορίας είναι εκπληκτική καθώς ο αναγνώστης προσπαθεί να μπει στο μυαλό του ψυχασθενή Πόε κινητοποιώντας τη φαντασία του. Μπορώ να πω πως η ιστορία δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα. Ωστόσο, το περιεχόμενο ήταν πρωτότυπο.

7^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ

Αυτή η ιστορία είναι πολύ σύντομη. Ο Πόε σε αυτό το κείμενο μας παρουσιάζει την εμμονή που είχε κάποιος για την ζωγραφική, ένα άτομο που θα παρατούσε τα πάντα για τη ζωγραφική. Προσωπικά, αυτή η ιστορία δεν με ενθουσίασε, καθώς την θεώρησα λίγο βαρετή και ανούσια.

8^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΒΕΡΕΝΙΚΗ

Διαβάζοντας αυτήν την ιστορία. κουράστηκα από τις πολλές και βαρετές λεπτομέρειες. Θα έλεγα ότι δε με εντυπωσίασε.

9^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΛΕΟΝΟΡΑ

Μια ιστορία ξεχωριστή από όλες τις άλλες, μια ρομαντική ιστορία αγάπης. Η αρχή της αφήγησης με κούρασε λίγο. Παρόλα αυτά, καθώς εξελισσόταν η ιστορία, απέκτησε ενδιαφέρον με γλαφυρές και παραστατικές περιγραφές.

10^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΛΙΓΕΙΑ

Δεύτερη συνεχόμενη ιστορία ρομαντισμού. Αυτή αναφέρεται στον έρωτα του Πόε για την γυναίκα του, την Λιγεία. Στο τέλος, η ιστορία αποδεικνύεται, όπως σχεδόν πάντα, «υπερφυσική» και ομολογώ πως με ενθουσίασε, γιατί επίσης ο αναγνώστης βλέπει τη σημασία και τη δύναμη της θέλησης.

11^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΜΟΡΕΛΑ

Αρχικά, η 11^η ιστορία μου κίνησε το ενδιαφέρον. Είναι μια ιστορία γεμάτη με μυστήρια που, ακόμα και στο τέλος, δεν αποκαλύπτονται στον αναγνώστη. Προσωπικά, δε με ενθουσίασε πολύ.

12^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΜΕΤΖΕΝΓΚΕΡΣΤΑΙΝ

Από την αρχή της ιστορίας, ο Πόε δημιουργεί ίντριγκες και μυστήριο, που αποδεικνύουν πως το κείμενο που θα ακολουθήσει θα είναι ωραίο και ότι ο αναγνώστης θα μείνει ικανοποιημένος. Αυτό συνέβη και σε εμένα: ικανοποιήθηκα από την εξέλιξη της ιστορίας, γιατί αυτή πήρε την τροπή που έπρεπε.

13^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΣΑΛΤΑΠΗΔΑΣ

Η 13^η ιστορία έχει θέμα τη δικαιοσύνη (με την μορφή της εκδίκησης) και αυτήν την εκδηλώνει ο Πόε, όπως πάντα, με υπερφυσικό τρόπο. Θεωρώ πρωτότυπο και έξυπνο τον τρόπο που ο Πόε την αφηγήθηκε. Το τέλος της ιστορίας ήταν αυτό που ήθελα.

14^η ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΡΟΥΦΗΧΤΡΑ ΤΟΥ ΜΑΕΛΣΤΡΟΜ

Μια ιστορία που πραγματεύεται την περιπέτεια που είχαν τρία αδέλφια ψαράδες στη τεράστια ρουφήχτρα του Μάελστρομ. Είναι μία πολύ ωραία περιπέτεια με αληθοφανείς περιγραφές. Γενικότερα, η συγκεκριμένη ιστορία είναι διαφορετική από τις άλλες ιστορίες του Πόε, γιατί σε αυτήν δεν χρησιμοποιεί καθόλου υπερφυσικά στοιχεία.

15^η ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΤΗΣ ΣΕΧΡΑΖΑΤ

Πολύ παράξενη, αλλά ταυτοχρόνως και διασκεδαστική αυτή η ιστορία. Εμπεριέχονται πολλές περιπέτειες «φανταστικές», πράγμα που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το συγγραφικό ταλέντο του Πόε, καθώς καθηλώνει τον αναγνώστη. Αυτό, κατά την γνώμη μου ήταν το πλεονέκτημα της τελευταίας ιστορίας του βιβλίου «Αλλόκοτες Ιστορίες».

Συμπερασματικά, λοιπόν, θα έλεγα πως συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο ‘ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ’ του ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ σε όλους όσοι είναι λάτρεις των ιστοριών με μυστήριο, ίντριγκες και ανατροπές που κάθε φορά στο τέλος σε καθηλώνουν. Εξαιρώντας το πολύ 2 ιστορίες, κατά την άποψη μου, αυτό το βιβλίο είναι θαυμάσιο.